ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΑΠΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΚΑΙ ΛΑΘΗ
Ονομασίες (κτηρίων, ιδρυμάτων κ.ά.) από ονόματα εθνικών ευεργετών
ΑΠΟ ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ που με δωρεές και κληροδοτήματά τους δημιουργήθηκαν σπουδαία κοινωφελή έργα έχουν λάβει το όνομά τους αρκετά ιδρύματα και οργανισμοί, καθώς και τα κτίσματα όπου φιλοξενούνται.
ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΣΤΙΞΗΣ: (3) ΑΝΩ ΤΕΛΕΙΑ - (4) ΔΙΣΤΙΓΜΟ
άνω τελεία
Η άνω τελεία (ή άνω στιγμή) χρησιμοποιείται για να δηλώσει την ημιπερίοδο. Κατά την ορολογία τής παραδοσιακής γραμματικής, στον γραπτό λόγο περίοδος θεωρείται το διάστημα ανάμεσα σε δύο τελείες. Ημιπερίοδος είναι το διάστημα μεταξύ τελείας και άνω τελείας. Η άνω τελεία δηλώνει ότι οι δύο προτάσεις είναι συνδεδεμένες νοηματικά (χωρίς να συνδέονται μέσω τής παράταξης ή τής υπόταξης):
Η ανακαίνιση του κτηρίου αναμένεται να ολοκληρωθεί σύντομα· άλλωστε η επιδότηση έχει ήδη εγκριθεί από τον δήμο.
δίστιγμο (ή άνω-κάτω τελεία / άνω-κάτω στιγμή / δύο τελείες / διπλή τελεία)
Το δίστιγμο χρησιμοποιείται:
• για να εισαγάγει κατάλογο στοιχείων:
Οι ενδιαφερόμενοι πρέπει να υποβάλουν εις διπλούν τα ακόλουθα δικαιολογητικά: α. Αίτηση για τη συγκεκριμένη θέση κατά ειδικότητα. β. Αντίγραφο πτυχίου.
• για να εισαγάγει παράθεμα:
Θα υιοθετήσουμε τον στίχο τού ποιητή: «Μικροζημιές και μικροκέρδη συμψηφίζονται».
• για να συνδέσει δύο προτάσεις, από τις οποίες η δεύτερη επεξηγεί την πρώτη:
Ο στόχος του ήταν διττός: Να ανακόψει την προέλαση τού εχθρού και να ανυψώσει το ηθικό των συμπατριωτών του.
• προκειμένου να συγκεκριμενοποιήσει το περιεχόμενο ενός θέματος σε κείμενο με επιγραμματικό χαρακτήρα (όπως σε ταξιδιωτικό κατάλογο ή τίτλο εφημερίδας):
Α΄ βραβείο: ταξίδι τριών ημερών στη Ρώμη.
Συμβασιούχοι: αίσθηση από την απόφαση Πρωτοδικείου.
ΤΟ ΥΛΙΚΟ ΑΥΤΟ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΣΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΜΟΥ:
Σύγχρονη Σχολική Γραμματική για όλους (Β΄ έκδοση 2019, Κέντρο Λεξικολογίας, 487 σελίδες)
ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΣΤΙΞΗΣ: (1) Η ΤΕΛΕΙΑ
ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΣΤΙΞΗΣ: (1) Η ΤΕΛΕΙΑ
Η στίξη στον γραπτό λόγο είναι βασική λειτουργία με συντακτικό και σχολιαστικό / κειμενικό ρόλο. Έχει συμβατικό χαρακτήρα (διαφέρει ενίοτε στην πρακτική χρήση τού γραπτού λόγου των γλωσσών) και εξυπηρετεί η μεν συντακτική στίξη κατεξοχήν την κατανόηση των γραφομ:ένων, η δε σχολιαστική στίξη κυρίως την στάση τού γράφοντος απέναντι σε πρόσωπα και πράγματα.
Ετυμολογία: νέκταρ – νεκταρίνι – αμβροσία – νέμεση
