Στην μνήμη τού Κώστα Γεωργουσόπουλου, Δεκέμβριος 2024

Παραθέτω μερικές σκέψεις που διατύπωσα ως πρύτανης όταν το Πανεπιστήμιό μας τον ανακήρυξε “επίτιμο διδάκτορα” τής Σχολής Θεατρικών Σπουδών.

“Το Πανεπιστήμιο Αθηνών τιμά τον Κ. Γεωργουσόπουλο για την προσφορά του στα γράμματα, στο θέατρο και γενικότερα στον πνευματικό χώρο τού τόπου μας.Το να πω ότι ο Κώστας Γεωργουσόπουλος είναι μια πολυσχιδής προσωπικότητα νομίζω ότι θα ήταν μια απλή διαπίστωση. Θα προχωρήσω, λοιπόν, ένα βήμα παραπάνω για να πω ότι είναι μια προσωπικότητα αναγεννησιακού τύπου. Αυτός ο τύπος του σοφού και του εμβαθύνοντος και του ανθρώπου που τα αγαπάει όλα και προσπαθεί να μπει σε όλα όσα έχουν σχέση με το πνεύμα. O Κώστας Γεωργουσόπουλος είναι ένας διανοούμενος, μια κατεξοχήν μορφή διανοουμένου Έλληνα στον νεότερο ελληνισμό και όχι απλώς στην εποχή μας. Κύριο χαρακτηριστικό του που εγώ θα ξεχώριζα είναι το δημιουργικό μυαλό που τον διακρίνει. Ένα μυαλό που γεννάει πρωτότυπες ιδέες και καταφέρνει πάντοτε να συλλάβει την βαθύτερη ουσία των πραγμάτων.

Θα πρέπει ως γλωσσολόγος να σταθώ στη σχέση του τιμωμένου με την γλώσσα. Θεωρώ ότι είναι ένας από τους μεγάλους μάστορες της ελληνικής γλώσσας. Όχι μόνο γιατί ξέρει διαχρονικά την ελληνική γλώσσα, τον αρχαίο και μεσαιωνικό λόγο, την γλώσσα των ιερών κειμένων, την γλώσσα του θεάτρου αλλά και γιατί ο ίδιος με τη γλώσσα του, πέρα από τη γνώση, δημιουργεί γλωσσικά. Η ποίησή του είναι δημιουργία. Κατεξοχήν δημιουργία είναι οι μεταφράσεις του. O τιμώμενος έχει τη δύναμη της παρρησίας, να πει την γνώμη του, όχι μόνον στην θεατρική κριτική, αλλά και σε θέματα τής επικαιρότητας. Δεν ξεκινά ποτέ να επικρίνει κάτι και να σταθεί στην επίκριση, αλλά πάντοτε έχει θέση και έχει πρόταση. Αυτό είναι το σημαντικό για έναν πνευματικό άντρα.”