Συνοπτική ιστορία τής ελληνικής γλώσσας

Θεωρώντας ότι ο φιλόλογος και γενικότερα όποιος διδάσκει την ελληνική γλώσσα δεν επιτρέπεται να αγνοεί τη μακραίωνη συνέχεια, την ιστορική παρουσία και εξέλιξη τής γλώσσας μας, ξεκινώντας από την καταγωγή της μέχρι την σημερινή μορφή της, συνέταξα αυτή την συνοπτική ιστορία τής Ελληνικής με βάση τις αρχές και τη μέθοδο τής επιστήμης τής ιστορικοσυγκριτικής γλωσσολογίας.

Σε μια «συνοπτική» εξέταση τής ιστορίας τής Ελληνικής στάθηκα αναγκαστικά σε κύριες φάσεις, σταθμούς και χαρακτηριστικά τής ιστορικής διαδρομής τής γλώσσας μας. Μεθοδικά εξήγησα τι συνδέει την Ελληνική με τις άλλες γλώσσες τής Ινδοευρωπαϊκής οικογένειας και πού στηρίζεται επιστημονικά η θεωρία αυτή∙ το κεντρικό θέμα των διαλέκτων που συνιστούν την αρχαία μας γλώσσα και τής Αλεξανδρινής Κοινής που ακολούθησε∙ το καθοριστικό θέμα τής γραφής και τής δημιουργίας τού ελληνικού αλφαβήτου σε έναν «πολιτισμὀ τού γραπτού λόγου» που είναι ο ελληνικός πολιτισμός∙ τις δομικές μεταβολές που σημειώθηκαν στην Ελληνική στη Μεσαιωνική και τη Νεότερη περίοδο τής ιστορίας της∙ το καίριο θέμα (γλωσσικό, εθνικό, κοινωνικό, πολιτισμικό) που υπήρξε το γλωσσικό ζήτημα από τον αττικισμό μέχρι την καθιέρωση τής δημοτικής ως επίσημης γλώσσας∙ και πλήθος άλλων συναφών επιμέρους ή και γενικότερων θεμάτων (ετυμολογίας, γραμματικής, λεξιλογίου, θεωριών κ.λπ.) καθώς και ένα πολύ χρήσιμο Παράρτημα.

Αυτό που νομίζω ότι αναδύεται αυθόρμητα από αυτό το βιβλίο, όπως έχει γραφεί (κυρίως προς χρήση των φοιτητών και των ενδιαφερομένων για τη γλώσσα μας), είναι η ανάγκη και η σημασία τής διαχρονικής θεώρησης τής ελληνικής γλώσσας: ότι όπως δίδαξε ο ιδρυτής τής ελληνικής γλωσσολογίας Γεώργιος Χατζιδάκις τα φαινόμενα τής νέας ελληνικής γλώσσας δεν μπορείς να τα φωτίσεις και να τα ερμηνεύσεις χωρίς αναγωγή στη διαχρονία τής Ελληνικής, στα «παλαιότερα Ελληνικά μας» όπως τα είπε ο Σεφέρης.