Τα ονόματα δεν είναι πάντοτε αθώα…
14 Φεβρουαρίου 2019Η σημασία τής ιστορικής ορθογραφίας
28 Φεβρουαρίου 2019Στην ωραία παρουσίαση τού βιλίου μου για το «Ελληνικό Αλφάβητο» (Το Βήμα, 17.2.2019) από την κ. Λαμπρινή Κουζέλη που αναρτώ αξίζει να προστεθεί η εξής επισήμανση από το κείμενο τού βιβλίου μου:
«Το ιδιαίτερο με τους Έλληνες είναι ότι τόλμησαν αφ’ ενός μεν να εγκαταλείψουν ένα συλλαβογραφικό σύστημα (τη Γραμμική γραφή Β) που χρησιμοποιούσαν επί τρεις περίπου αιώνες, αφ’ ετέρου δε να υιοθετήσουν έναν ξένο στην προέλευσή του τύπο αλφαβήτου, το συμφωνογραφικό φοινικικό αλφάβητο, με μία καίρια διαφορά: δεν αναμόρφωσαν απλώς, αλλά ανέτρεψαν τον χαρακτήρα τού αλφαβήτου-πηγής και το μετέτρεψαν σε νέο τύπο αλφαβήτου, καθαρώς φωνολογικού, το οποίο στηριζόταν πλέον κυρίως στα φωνήεντα.
Επινοήθηκε και καλλιεργήθηκε ένα πραγματικό αλφάβητο που καθοριστικά χαρακτηριστικά του ήταν η οικονομική του διάρθρωση (αποτελείτο από μόλις 24 γράμματα), η λειτουργικότητά του (δήλωνε και τα φωνήεντα στα οποία εύκολα μπορούν να προστεθούν τα σύμφωνα, ώστε να απαρτισθούν οι συλλαβές που συνιστούν τις λέξεις) και, ως εκ τούτου, η εύκολη εκμάθηση και η ευρύτερη χρήση και διάδοσή του.
Τα χαρακτηριστικά αυτά προσέδωσαν στο ελληνικό αλφάβητο μοναδική θέση σε όλα τα συστήματα γραφής, που έχουν επινοηθεί παγκοσμίως για όλες τις γλώσσες.»
Δείτε το δημοσίευμα τού Βήματος