Η γλώσσα τής Μακεδονίας

Δοθέντος ότι η γλώσσα ως αξία είναι και η ταυτότητα κάθε λαού, ως Έλληνας γλωσσολόγος θεώρησα καθήκον μου να ασχοληθώ με το θέμα τής Μακεδονικής, τόσο τής αρχαίας όσο και τής ψευδώνυμης «Μακεδονικής» των Σκοπίων (νυν «Βόρειας Μακεδονίας»). Έτσι ήδη το 1988 σε Συνέδριο τής Μελβούρνης μίλησα για τη θέση τής Μακεδονικής στις αρχαίες ελληνικές διαλέκτους, το δε 1991 (σε μελέτη μου στο Αφιέρωμα στον μεγάλο γλωσσολόγο Oswald Szemerenyi) ασχολήθηκα επιστημονικά με το περίφημο πρόβλημα των συμφώνων β,δ,γ τής αρχαίας Μακεδονικής. Τέλος, με τον τόμο αυτό και νεότερα δημοσιεύματά μου, αποκατέστησα δημόσια την αλήθεια για τη γλώσσα τής Βόρειας Μακεδονίας.

Το 1992 με το «Μακεδονικό» να βρίσκεται στην επικαιρότητα ανέλαβα την ευθύνη τής επιστημονικής έκδοσης ενός συλλογικού τόμου για τη γλώσσα τής Μακεδονίας σε συνάρτηση και με τη «Μακεδονική» των Σκοπίων. Στον τόμο αυτό περιέλαβα δικά μου κείμενα, αλλά και τα κλασικά επί τού θέματος κείμενα τού Γεωργίου Χατζιδάκι, τού Ιωάννου Καλλέρη και τού Νικολάου Ανδριώτη, καθώς και κείμενα των Μιχ. Σακελλαρίου, Αντ. Θαβώρη, Άννας Παναγιώτου και Γ. Ντελόπουλου.

Η θέση μου για την αρχαία Μακεδονική είναι ότι πρόκειται για μια αρχαία ελληνική διάλεκτο που με νεότερη αξιολόγηση των στοιχείων της υποστηρίζω ότι ανήκε στην ομάδα των ελληνικών βορειοδυτικών (δωρικών) διάλέκτων. Ως προς τη «Μακεδονική» των Σκοπίων εξηγώ ότι πρόκειται για ένα βουλγαροσερβικό ιδίωμα, το οποίο δεν μπορεί να φέρει την ονομασία «Μακεδονική», διότι γεννά σύγχυση με την ελληνική Μακεδονική γλώσσα, αφού η γλώσσα αποτελεί στοιχείο ταυτότητας.

Το συλλογικό αυτό έργο βοήθησε, εκτιμώ, στο να γίνει ευρύτερα γνωστή η επιστημονική αλήθεια επί τού θέματος πέρα από πολιτικές σκοπιμότητες που δεν αφορούν στην επιστήμη.

Από το νέο βιβλίο μου «Επί τα ίχνη τής γλώσσας»

(Κεφ. 26: «Η γλώσσα τής Μακεδονίας», σελ. 631)